Cultura da violación
_Rape_rates_per_100000_population_2010-2012,_world.jpg)
A cultura da violación é un concepto sociolóxico usado para describir unha cultura, unha sociedade e unha época determinadas nas que a violación é omnipresente e normalizada debido a actitudes sociais sobre xénero e sexualidade.[1][2] Esta expresión emprégase de xeito xeneralizado dende o ano 2012 para designar a calquera cultura que permite desacreditar, responsabilizar ou culpar as persoas agredidas, que representan o corpo feminino como dispoñible ("violable", mentres que o dun home non o é) e a glamurización e banalización da violencia. Esta cultura é perpetuada e normalizada a través da linguaxe misóxina. Países enteiros de Europa e América do Norte foron acusados de seren culturas de violación.[3][4][5][6][7][8]
Esta cultura provoca que, malia desfrutar dunhas leis escritas supostamente igualitarias, na práctica se promova o machismo e a violencia contra as mulleres. Está tan enraizada na sociedade que se fai invisible e é lexítima. Así, a violación e as agresións contra as mulleres en xeral permítense, conséntense e normalízanse socialmente e mesmo no eido xudicial. Outro trazo distintivo desta cultura é o non recoñecemento de que o violador pode ser calquera persoa, que de feito adoitan ser pais de familia e coñecidos das súas vítimas e veciños, e non que se tratan de casos illados perpetrados por tolos.
A cultura da violación implica todo un sistema e todas aquelas persoas que normalizan o delito. Tamén o é todo o sistema xudicial patriarcal que nega o valor da palabra da muller, a cuestiona ou alude a ela dende a culpabilidade. Así, permite converter en culpable a muller que padeceu o abuso e en troques confraterniza cos violadores: cuestiona a muller antes, durante e despois da agresión coa única finalidade de xustificar o violador.[9]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Olfman, Sharna (2009). The Sexualization of Childhood. ABC-CLIO. p. 9.
- ↑ Flintoft, Rebecca (outubro de 2001). John Nicoletti; Sally Spencer-Thomas; Christopher M. Bollinger, eds. Violence Goes to College: The Authoritative Guide to Prevention and Intervention. Charles C Thomas. p. 134. ISBN 978-0398071912.
- ↑ Olfman, Sharna (2009). The Sexualization of Childhood. ABC-CLIO.
- ↑ Flintoft, Rebecca (outubro de 2001). John Nicoletti, Sally Spencer-Thomas, Christopher M. Bollinger, ed. Violence Goes to College: The Authoritative Guide to Prevention and Intervention. Charles C Thomas. p. 134. ISBN 978-0398071912.
- ↑ Núria Marrón, Paraules que 'hackegen' la cultura de la violació, El Periódico, 14 de outubro de 2017 (en catalán)
- ↑ Patricia Rozee, Resisting a Rape Culture, Rape Resistance, 2012 (en inglés)
- ↑ Micah Steffes, The American Rape Culture, High Plains Reader, febrer de 2012. (en inglés)
- ↑ Bel Olid, Feminisme de butxaca, Angle, 2017 (en catalán)
- ↑ Isabel Muntané, La normalització de la cultura de la violació, diari Ara, 18 de novembro de 2017. (en catalán)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Emilie Buchwald; Pamela R. Fletcher; Martha Roth, eds. (1993). Transforming a Rape Culture. ISBN 1-57131-204-8.
- M. R. Burt; R. S. Albin (1981). "Rape Myths, Rape Definitions, and Probability of Conviction". Journal of Applied Social Psychology 11: 212–230. doi:10.1111/j.1559-1816.1981.tb00739.x.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]
|
Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
|
